معاینه نامحرم‏

پرسش 435. لمس بیمار براى معاینه و درمان، چه حکمى دارد؟

همه مراجع (به جز تبریزى و سیستانى): اگر پزشک هم‏جنس در دسترس نباشد، لمس بیمار براى معاینه و درمان اشکال ندارد؛ ولى باید به مقدار ضرورت اکتفا کند.[1]

آیات عظام تبریزى و سیستانى: اگر پزشک هم جنس در دسترس نباشد و یا مهارت مرد بیشتر باشد، لمس بیمار براى معاینه و درمان اشکال ندارد؛ ولى باید به مقدار ضرورت اکتفا کند.[2]

تبصره 1. اگر معاینه از روى لباس ممکن باشد، باید به این راه بسنده کند.

تبصره 2. جواز لمس بیمار به منظور معاینه، باعث نمى‏شود که نگاه به بدن نیز جایز باشد؛ مگر آنکه نگاه به آن لازم باشد.

---

[1] ( 1). مکارم، نورى، فاضل و امام، تعلیقات على‏العروة، النکاح، ج 35 و 48؛ صافى، هدایة العباد، ج 2، النکاح، م 22؛ توضیح‏المسائل مراجع، م 2441؛ وحید، توضیح‏المسائل، م 2450.

[2] ( 2). سیستانى، منهاج‏الصالحین، ج 3، النکاح، م 20 و 21؛ تبریزى، صراطالنجاة، ج 5، س 1039 و 1024.

پرهیز از منّت‏گذارى‏

کار خوب و ارزشمندى که بر زیبایى‏هاى زندگى افزوده و باعث استحکام زندگى زناشویى مى‏گردد، آن است که بدون منّت انجام گیرد؛ بنابراین شایسته نیست زن در مقابل کارهاى نیک و وظیفه اخلاقى خود در حق همسر، منّت بگذارد؛ زیرا در اثر منّت‏گذارى ارزش کار خود را از بین مى‏برد.

پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله فرمودند: «اگر زنى تمام طلاها و نقره‏ها را به خانه شوهر ببرد آن‏گاه روزى به سرش منّت بگذارد و بگوید، تو از مال من مى‏خورى، در این صورت ارزش زحمات او از بین مى‏رود؛ اگر چه از عابدترین مردم باشد؛ مگر اینکه از شوهر خود عذر بخواهد»

پرسش ها و پاسخ هاى دانشجویى، ج‏48، ص: 79