ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 |
پرسش 435. لمس بیمار براى معاینه و درمان، چه حکمى دارد؟
همه مراجع (به جز تبریزى و سیستانى): اگر پزشک همجنس در دسترس نباشد، لمس بیمار براى معاینه و درمان اشکال ندارد؛ ولى باید به مقدار ضرورت اکتفا کند.[1]
آیات عظام تبریزى و سیستانى: اگر پزشک هم جنس در دسترس نباشد و یا مهارت مرد بیشتر باشد، لمس بیمار براى معاینه و درمان اشکال ندارد؛ ولى باید به مقدار ضرورت اکتفا کند.[2]
تبصره 1. اگر معاینه از روى لباس ممکن باشد، باید به این راه بسنده کند.
تبصره 2. جواز لمس بیمار به منظور معاینه، باعث نمىشود که نگاه به بدن نیز جایز باشد؛ مگر آنکه نگاه به آن لازم باشد.
[1] ( 1). مکارم، نورى، فاضل و امام، تعلیقات علىالعروة، النکاح، ج 35 و 48؛ صافى، هدایة العباد، ج 2، النکاح، م 22؛ توضیحالمسائل مراجع، م 2441؛ وحید، توضیحالمسائل، م 2450.
[2] ( 2). سیستانى، منهاجالصالحین، ج 3، النکاح، م 20 و 21؛ تبریزى، صراطالنجاة، ج 5، س 1039 و 1024.
کار خوب و ارزشمندى که بر زیبایىهاى زندگى افزوده و باعث استحکام زندگى زناشویى مىگردد، آن است که بدون منّت انجام گیرد؛ بنابراین شایسته نیست زن در مقابل کارهاى نیک و وظیفه اخلاقى خود در حق همسر، منّت بگذارد؛ زیرا در اثر منّتگذارى ارزش کار خود را از بین مىبرد.
پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله فرمودند: «اگر زنى تمام طلاها و نقرهها را به خانه شوهر ببرد آنگاه روزى به سرش منّت بگذارد و بگوید، تو از مال من مىخورى، در این صورت ارزش زحمات او از بین مىرود؛ اگر چه از عابدترین مردم باشد؛ مگر اینکه از شوهر خود عذر بخواهد»
پرسش ها و پاسخ هاى دانشجویى، ج48، ص: 79