لیله الرغائب -ایام البیض

اولین شب جمعه از ماه عظیم رجب را لیله الرغائب گویند که شبى با ارزش و با عظمت است و از دو جهت داراى اهمیت است: 1. از این جهت که اصولّا شب جمعه، خود داراى ویژگى و ارزش خاصى است و اعمال عبادى فراوانى در آن وارد شده و زمان عبادت و مناجات و عرض حاجات با قاضى الحاجات است 2. ماه رجب اولین ماه از ماه هاى حرام (ماه هاى حرام عبارتند از: رجب، ذى القعده، ذى الحجه، محرم) و ماه خدا و هنگام عبادت و دعا و استغفار است و رحمت الهى در این ماه در حال ریزش و نزول است به همین جهت این ماه را رجب الاصب گویند، چون صب به معناى ریختن است. پس لیله الرغاب شرافت و ارزش شب جمعه و ماه رجب هر دو را در خود جمع نموده پس ارزشى دو چندان دارد. کلمة رغائب جمع رغیبه به معناى چیزى که مورد رغبت و میل است و نیز به معناى عطا و بخشش فراوان مى باشند. بنابر بر معناى اول لیله الرغائب یعنى شبى که میل و توجه به عبادت و بندگى در آن فراوان است و بندگان خوب و شایسته خداوند در این شب تمایل زیادى به رفتن به در خانه خداوند و ارتباط و انس با معبود خویش دارند. بنابر معناى دوم لیله الرغاب یعنى شبى که در آن عطاء و بخشش خداوند فراوان است و بندگان مخلص خداوند با رو آوردن به بارگاه قدس ربوبى و خاکسارى در برابر عظمت حق، شایسته دریافت انعام وعطاوبخشش بى کرانه حق مى گردند.

معناى و وجه نامگذارى ایام البیض: روزهاى 13 و 14 و 15 از هر ماه را ایام البیض مى نامند و درباره علت نامگذارى آن دو مطلب گفته شده است:

الف: چون شب هاى این سه روز، دراثر کامل بودن و درخشندگى ماه، روشن و سفید است، روزهاى این سه شب را ایام البیض یعنى روزهاى سفید نامیده اند و در واقع یعنى روزهایى که شب هایى سفید و نورانى و درخشان دارد [ایام جمع یوم به معناى روز و بیض جمع ابیض به معناى سفید و درخشان است‏]

ب: در روایتى از پیامبر بزرگوار اسلام (ص) آمده است: وقتى حضرت آدم (ع) دچار آن خطا که ترک اولى بود گردید، بدنش سیاه شد. سپس به دلش الهام گردید که این سه روز یعنى روزهاى 13 و 14 و 15 را روزه بگیرد. هر روز از این سه روز را که روزه گرفت، یک قسمت از بدنش سفید گردید، یعنى پس از سه روز تمام بدنش سفید گشت، به همین علت به این سه روز، روزهاى سفید گفته شد. [رجوع کنید به کتاب: شرح لمعه، شهید ثانى، کتاب الصوم، روزه هاى مستحب‏]