آنچه به نظر من خطرناک هست :

1- دخالت بی جای عامه ی مردم در مسائل تخصصی دین 

2- برگزاری دعای طولانی و تکرار بخشهائی از آن و متاسفانه تصرف در دعا که امروزه رایج هست و کسی با این شیوه مبارزه نمیکند .

3- عدم تنوع در برنامه های فرهنگی در حالی که دشمنان در هر لحظه یک تنوع به گناه میدهند .

4- نسخه پیچی مردم در مسائل دینی برای روحانیت ،در مسائل نه اینکه با امام جماعت مسجد مشورت نمیشود بلکه حتی برای شیوه ی بیان مطالب هم به ایشان خط دهی میشود و برخی تسلیم هستند .

5-شرکت نماز گزاران در مجالس لهو و لعب و سکوت در مقابل آنان و عدم ترک مجلس گناه .

6- بی توجهی به کودکان و نوجوانان در مراسمهای مذهبی

7- بدست آوردن مسائل دینی از کوچه و بازار .

8- خصوصی سازی مساجد ، که متاسفانه این شیوه در ایران ما رایج هست و این یکی از علل اصلی خلوت شدن صفوف نماز جماعت است 

9- عدم ایجاد انگیزه در اکثر مساجد برای کودکان .

10- کتک زدن بچه ها در مسجد .

11- عدم بیان احکام در اکثر مساجد .

12- حسادت بین صف اولیهای نماز جماعت .

ادامه دارد .