بر آوردن حاجت برادر دینی

وَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام‏ مَنْ مَشَى فِی حَاجَةِ أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ أَظَلَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِخَمْسَةٍ وَ سَبْعِینَ مَلَکٍ وَ لَمْ یَرْفَعْ قَدَماً إِلَّا وَ کَتَبَ لَهُ بِهَا حَسَنَةً وَ حَطَّ بِهَا عَنْهُ سَیِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ بِهَا دَرَجَةً فَإِذَا فَرَغَ مِنْ حَاجَتِهِ کَتَبَ اللَّهُ بِهَا بِکُلِّ مَا قَضَاهُ لَهُ أَجْرَ حَاجٍّ وَ مُعْتَمِر

و از حضرت امام محمّد باقر علیه السّلام مرویست که هر که برود در پى بر آوردن حاجت برادر مؤمن خود خداى عز و جل هفتاد و پنج هزار ملک را امر میفرماید که بر او سایه بیندازید و هیچ قدمى بر نمیدارد مگر آنکه خداوند از براى او حسنه مینویسد و گناهان او را محو میکند و درجه او را بلند میگرداند و چون از برآوردن حاجت او فارغ شد ثواب حج و عمره از براى او ثبت میکند.

إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)، ج‏1، ص: 146

عرق بریز تا عذاب نشی !!!!!!!!!!!

مَنْ عَرِقَتْ جَبْهَتُهُ فِی حَاجَةِ أَخِیهِ فِی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ یُعَذَّبْ بَعْدَ ذَلِک‏

 امام صادق علیه السّلام فرمود: هر کس در راه بر آوردن حاجت برادر مؤمنش عرق بریزد، بعد از آن عذاب نمى‏شود.

مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، النص، ص: 194

شرح حدیث دقت فرمائید ...

صفوان جمال گوید: خدمت امام صادق علیه السّلام نشسته بودم که مردى از اهل مکه بنام میمون در آمد و از نداشتن کرایه شکایت کرد، حضرت بمن فرمود: برخیز و برادرت را یارى کن، من برخاستم و همراه او شدم تا خدا کرایه او را فراهم ساخت، سپس بمکان خود برگشتم.

امام صادق علیه السّلام فرمود: براى حاجت برادرت چه کردى؟ عرضکردم: پدر و مادر بقربانت، خدا آن را روا کرد، حضرت ابتداء فرمود: همانا اگر برادر مسلمانت را یارى کنى، نزد من از طواف یک هفته هفت شوط بهتر است، سپس فرمود. مردى نزد حسن بن على علیهما السّلام آمد و عرضکرد:

پدر و مادرم بقربانت، مرا بقضاء حاجتى یارى کن، حضرت نعلین پوشید و همراه او شد، در بیان راه حسین صلوات اللَّه علیه را دید که بنماز ایستاده است، امام حسن علیه السّلام بآن مرد فرمود: چرا از ابى عبد اللَّه (حسین بن على علیه السّلام) براى قضاء حاجتت کمک نخواستى؟ عرضکرد: پدر و مادرم بقربانت این کار را کردم، اعتکافش را یادآور شد، امام حسن علیه السّلام فرمود: همانا اگر او ترا یارى میکرد از اعتکاف یک ماهش بهتر بود.

شرح‏

- اگر اشکال شود که چرا امام حسین علیه السّلام او را بقضاء و حاجتش یارى نکرد، چهار جواب میتوان گفت:

اول- ممکن است امام حسین علیه السّلام عذر شرعى دیگرى غیر از اعتکاف داشته و بآن مرد اظهار نفرموده است.

دوم- استبعادى ندارد که هر امامى پیش از امامتش علمش از امام زمان خود کمتر باشد یا آنچه‏

را ثوابش کمتر است انتخاب کند.

سوم- امام حسین علیه السّلام میخواست ثواب این عمل را به برادرش امام حسن علیه السّلام رساند.

چهارم- ممکن است شخص دیگرى بآن مرد گفته باشد: امام حسین علیه السّلام در حال اعتکافست مرآت ج 2 ص 186.

أصول الکافی / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 284