شیوه تربیتی زیبا برای والدین و مربیان

به کودک باید به اندازه ی لازم، محبت کرد تا برایش جاذبه داشته باشد، مانند میوه یا غذایی که اگر به مقدار کافی به او داده شود، قدرش را می داند و به تلف کردنش نمی پردازد.

((تمثیلی درباره میانه روی در محبت))

محبت خود را ارزان به بچه نفروشید، چون اگر هر چه محبت داشتید بصورت رایگان به بچه دادید، بچه از محبّت شما وازده می شود، مثل غذا که اگر زیادی در اختیار او گذاشتید، او تف می کند هر چند هم که خوشمزه باشد. اگر نان را زیاد به او بدهید، مقداری را می خورد و بقیه را می اندازد زیر دست و پا میوه زیادی را اگر به او بدهید مقداری را گاز می زند و باقی را توی دست و پا می ریزد. نه! بچه را طوری کنید که وقتی به او غذایی می دهید آن را خوب بخورد کم توی ظرفش بریزید که ته ظرفش نماند و اگر خواست دوباره به اندازه ای که می خواهد برایش بریزید که یک دانه برنج مثلاً اضافه نیاید. محبت هم که می خواهید به او بکنید یکدفعه توی ظرفش خیلی محبت نریزید که وازده بشود. نصفی از محبت شما را جلب کند، نصف دیگرش را دور بریزد و به شما بی اعتنایی کند، نه، او را همیشه تشنه ی محبت خودتان نگهدارید اینجور نباشد که مثلاً بچه را شما نوازش کنید و ببوسید و بگذارید توی بغل و او را فشار بدهید. چون انسان یک دفعه می خواهد خودش را تسکین بدهد، یک دفعه می خواهد بچه را تربیت کند. یک دفعه انسان از بچه خوشش می آید، می خواهد خودش را آرامش ببخشد. این ساختن بچه نیست، این ویران کردن بچه است. انسان باید محبّتش توی مشتش باشد، توی قلبش باشد وقتی یک کار خوب از بچه دید یک ذره از این محبت را روانه کند، ظهور بدهد یک خورده در نگاهش آثار محبت باشد .

ماخذ: مثل ها و پند ها _ حائری شیرازی _ جلد: 1  _ صفحه: 70