امام حسن و امام حسین بر پشت پیامبر

آیا سوار شدن امام حسن یا امام حسین علیهما السلام بر دوش پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله هنگام سجده سند معتبر دارد یا خیر و در صورت بله بودن جواب ، توضیح بفرمائید آیا با مقام عصمت در دوران کودکی منافات ندارد ؟! آیا یک نوع خطا محسوب نمیشود ؟!

---------------------

 بسم الله الرحمن الرحیم

:: با اهداء سلام و تحیت؛

جواب :  این گونه کارها بازی کودکانه است و خطا محسوب نمی شود و منافاتی با عصمت ائمه (علیهم السلام) ندارد و رفتار پیامبر (صلی الله علیه و آله) بیان گر عظمت و مقام آن دو امام بزرگوار بوده و برای مسلمانان جنبه آموزشی و تربیتی هم دارد.

همیشه موفق باشید               

دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی / بخش استفتاءات

--------------------------------------------------------------------------------------------

پرسشگر گرامی با سلام و سپاس از ارتباطتان با این مرکز این ماجرا از موارد مشهوره است که شیعه و اهل سنت آن را نقل نموده اند. روز حظیره بنى نجّار پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله حسن و حسین را بدوش برداشت، و چون بعض از یارانش به او عرض کردند: یا رسول اللَّه یکى از آن دو را بما بده. فرمود: «چه خوب حاملان، و چه خوب سوارانى و پدرشان از اینها بهتر! و در خبر دیگرى روایت شده: که پیامبر خدا صلى اللَّه علیه و آله حسن را برداشت و جبرئیل حسین را، بدین جهت فرمود: چه خوب دو بردارنده‏اى! و یک بار که پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله بر یارانش نماز بجماعت مى‏خواند، یکى از سجده‏ها به طول کشید چون نماز را سلام داد، عرضه داشتند: اى رسول خدا چرا این سجده را طولانى نمودى؟ فرمود: آرى دو پسرم بر من سوار شده بودند و کراهت داشتم از این که عجله کنم تا آنان زود فرود آیند، و قطعا آن حضرت با آن عمل والائى و شرافتمندى آنان را قصد نموده،(1) ضمن آن که آن بزرگواران مانند سایر انسان ها هستند با این تفاوت که از ملکه عصمت برخوردارند این گونه رفتارها کودکانه مقتضای کودکی است و خلاف ادب نیست؛ بلکه پدر خود فرزندانش را به این گونه رفتارها برای بازی با کودک تشویق می نماید. عصمت نیز حالتی است که شخص را از قرار گرفتن در خطا و گناه باز می دارد؛ بنا بر این برای ایشان دو نوع عصمت مطرح است: یکی عصمت از خطا و اشتباه که به آن عصمت علمی می گویند و دیگری مصونیت از گناه که عصمت عملی نام دارد.(2) این رفتار کودکانه با هیچ یک از انواع عصمت منافاتی ندارد و خطا و گناه نیست. پی نوشت : 1. شیخ صدوق، امالی، ترجمه محمد باقر کمره‏اى‏، ناشر: اسلامیه‏، مکان چاپ: تهران‏ ، سال چاپ: 1376 ش‏، نوبت چاپ: ششم‏، ص 437؛ الإمام احمد بن حنبل، مسند احمد، ناشر : دار صادر - بیروت - لبنان، ج3، ص449؛ النسائی،سنن النسائی، ناشر : دار الفکر للطباعة و النشر و التوزیع - بیروت - لبنان، چاپ : اول، سال چاپ : 1348 - 1930 م، ج2، ص230 . 2. مبانی رسالت انبیا در قرآن، عبدالله نصری، نشر سروش، ص 226 .

مرکز ملی پاسخگو    http://www.pasokhgoo.ir/node/32413