تجربه ی ما :

1- برخی از مبلغین عزیز در روستاها بیش از حد به کارهای عمرانی می پردازند و از رسالت اصلی خود غافل شده  و متاسفانه نه اینکه مردم قدردان نیستند بلکه تهمت هائی رو برای آن عزیزان در بر دارد لذا توصیه ی حقیر این هست که ما وزیر راه و ترابری نیستم پس حالت نظارتی خودمان را حفظ کنیم نه دخالت و مدیر اجرائی .

2- جمع آوری خرافات روستاها و شبهات آنان و سپس با هنرمندی تبلیغ به آنها جواب دادن .

3- در مسائل شخصی با مردم مدار کنیم نه در مسائل قطعی دین 

4- در برخی مسائل مستحبی دین مردم به دلخواه اضافه میکنند و ما سکوت می کنیم و میگوئیم خیلی مهم نیست عمل مستحبی هست اما فکر نکردیم که این کار بعدا به صورت یک مرض در میاد و مردم دلشون میخواد هر جای دین یک چیزی اضافه کنند پس برادرم مواظب باش پیشگیری بهتر از درمان هست .

5- یک روحانی نباید با مردم شوخی کند چون جایگاه او را در پیش مردم بی مقدار جلوه میدهد .

6- ما نباید خود را وقف مسجد و اهل مسجد کنیم کسانی هستند که اهل مسجد نیستند و لی میشود کاری کرد که آنها هم از وجود روحانی استفاده کنند ولو سر کوچه باشند .

7- روحانی در اجرای برنامه های فرهنگی باید قاطع باشد با اعتراضات برخی از افراد که همیشه بوده و خواهد بود کوتاه نیاید و دست از اهداف دینی بر ندارد .

ادامه دارد .