از آن حضرت امام باقر علیه السلام نقل شده: قومى از بنى اسرائیل به پیامبر خود گفتند: از پروردگار خود بخواه، هر گاه ما خواستیم آسمان بر ما ببارد، آن پیامبر دعا کرد و خداوند دعاى او را پذیرفت و آسمان به میل آنها بارید، پس زراعت کردند و کشت و زرع خوبى به بار آمد، امّا وقتى درو کردند، هیچ چیز در خوشهها نیافتند و با خود گفتند: ما باران را براى منفعت بیشتر مىخواستیم، آنگاه خداوند به پیامبرشان وحى کرد: این به جهت آن بود که آنها به تدبیر من راضى نشدند.
قصص الأنبیاء(قصص قرآن)، ص: 647