پایتخت معنوی جهان اسلام

پایتخت معنوی جهان اسلام

سامانه فیش های تبلیغی ما
پایتخت معنوی جهان اسلام

پایتخت معنوی جهان اسلام

سامانه فیش های تبلیغی ما

امام حسین و ایرانیان

نظر شما در مورد کتاب ایران و امام حسین(علیه السلام) نوشته آقاى کورت فیشلر چیست؟ آیا صحت دارد که امام حسین(علیه السلام) قبل از حضرت مسلم شخصى را به عنوان نماینده به ایران فرستادند که در باغ بهار رى با سران ایرانى دیدار کردند ؟ آیا این مسئله صحت دارد که امام حسین (ع) مى خواستند به ایران بیایند؟


 

 موضوع آمدن نماینده امام حسین به ایران و تصمیم بزرگانى از ایرانیان براى دعوت آن حضرت به ایران، در کتاب «امام حسین و ایران» نوشته کورت فریشلر، ترجمه «ذبیح الله منصورى» مطرح شده است. در کتاب «امام حسین و ایران» آمده است:
در سال شصتم هجرى نماینده اى از طرف امام حسین (ع) وارد رى شد و در باغ بهار حضور به هم رسانید و در آنجا پسر رستم فرخ زاد به نام گیو و سپهدهاى مازندران و گیلان او را با احترام زیاد پذیرفتند. نماینده امام حسین سخنانى گفت، در ضمن سخنانش به خروج امام حسین (ع) از حجاز اشاره کرد، حاضران جلسه گفتند که حاضرند در راه حسین بن على (ع) فداکارى بکنند. سپهد گیلان گفت: آنچه امروز اهمیت دارد آمدن امام حسین به ایران است و ما باید ببندیشیم که چگونه عمل بکنیم. در شهر رى نمى توان تدارکات جنگى تهیه کرد چون حاکم این شهر بسیار مراقب است و ما نمى توانیم اینجا را مرکز تجمع خود قرار دهیم ولى مقر دائمى که منجیل از قلمرو این حاکم دور است و مى توانیم نیرو بسیج بکنیم و سپهبد کارن مى تواند قشون دیگرى تدارک ببیند و با هم به طرف عراق حرکت مى کنیم و در آنجا منتظر امام حسین مى مانیم و در صورت حتى تا مدینه هم خواهیم رفت. گیو گفت: بخشى از خانواده من در بین النهرین است و من مى توانم به آنجا بروم و در آنجا منتظر امام حسین باشم و وقتى امام حسین به آنجا وارد شد با احترام از او استقبال مى کنم. کارن گفت: ما میل داریم هر چه زودتر حسین بن على (ع) را در این کشور بین خود ببینیم و اگر در منجیل امنیت نداشته باشد، در مازندران امنیت خواهد داشت. در آن روز نتیجه مذاکرات این شد که بزرگان حاضر در آن جلسه، آمادگى خود را براى استقبال امام حسین اعلام بکنند و نیز مقرر شد که گیو با نماینده امام حسین (ع) به بین النهرین برود تا نامه هاى دیگرى هم از وفاداران به امام حسین بگیرد و به سوى امام حسین (ع) فرستاده بشود.(1)
مارسلین عقیده دارد زنى که به عنوان نماینده امام در رى در باغ حضور یافت، شهر بانو همسر امام حسین بود و چون امام زین العابدین بیمار بود نتوانست با مادرش به ایران بیاید.(2)
مترجم این کتاب مى گوید به نماینده امام حسین از دیدگاه کورت فرشیلر فاطمه ملقب به حورالعین دختر امام حسین است.(3)
در این کتاب درباره نماینده امام حسین در ایران مطالب زیادى را نقل مى کند. و لکن باید توجه داشت که تاریخى که در این کتاب عرضه مى شود، بیشتر به داستان نویسى شبیه است و نمى توان آن را کتاب تاریخى به حساب آورد. نویسنده باید همه مطالب تاریخى را از مآخذ و منابع معروف و معتبر بیاورد و لکن ایشان چنین نکرده است و بیشتر مطالب تاریخى بدون مآخذ است و مآخذى هم که ذکر شده، غیر قابل اعتماد است. در این کتاب تحلیل هایى را مطرح کرده که نشانگر عدم اطلاع کافى ایشان از تاریخ و وقایع کربلا است و به نظر مى رسد که نویسنده تلاش کرده تا برخى از ستمهایى را که در حق خاندان پیامبر روا داشته شده توجیه بکند و نیروهاى یزید را از آن قساوتها تبرئه کند. در منابع و مآخذ تاریخى مسلمانان نماینده در آن زمان به ایران معنا نداشت چون در ایران تعداد مسلمانان بسیار کم بود. مسلمان شدن ایرانیان از قرن سوم به بعد به صورت گسترده شروع شد و پیش از آن بسیار کم مسلمان مى شدند و شیعه شدن ایران هم به این صورت بود و چنین نبود که مردم ایران در آن زمان شیعه باشند و طرفدار على (ع) گرچه عده اى از ایرانیان شیعه شده بودند ولى بسیار کم و در اقلیت ناچیز.(4) آنچه مسلم است این است که امام حسین (ع) به مردم کوفه نامه نوشت و نماینده اى به آنجا اعزام کرد و همچنین به مردم بصره نامه نوشت و توسط پیکى به بصره فرستاد، فرستادن نامه به کوفه و بصره ضرورت داشت چون کوفیان و اهل بصره براى آن حضرت نامه نوشتند و آن حضرت را دعوت کردند و در آن زمان کوفه و بصره مرکز تجمع نیروهاى رزمى مسلمانان بود و اگر آنان بخواهند مى توانند دست به هر کارى بزنند.
براى همین کوفه و بصره براى حاکمان اموى بسیار اهمیت داشت و این دو شهر را بسیار مهم مى دانستند. على (ع) به خاطر همین، براى این دو شهر خیلى اهمیت قائل بود و در جنگهاى همین کوفیها و بصریان بودند که مى توانستند برنده شوند.
بنابراین این نامه نوشتن امام حسین به ایران، هیچگونه فایده اى نداشت چون امام حسین (ع) در ایران طرفدارانى نداشت و اگر تعداد کمى هم بودند نمى توانستند کارى از پیش ببرند. با اینحال براى اطمینان بیشتر به مآخذى که در زیر مى آید مراجعه کردم و درباره آمدن امام حسین به ایران و نیز فرستادن نماینده به ایران مطلبى ندیدیم:
1 بحار الانوار ج 44 و 45 و سفینه البحار.
2 منتهى الآمال ج اول.
3 تاریخ طبرى.
4 المجالس السنیه.
5 سخنان امام حسین از مدینه تا کربلا نوشته آقاى نجمى.
6 تاریخ اسلام، عصر امامت، امام حسن (ع) و امام حسین (ع)، مرکز بررسى و تحقیقات سپاه پاسداران انقلاب اسلامى.
7 تاریخ تحلیلى دکتر سید جعفر شهیدى.
(1) (مراجعه بکنید به کتاب «امام حسین و ایران» نوشته فرشیلر، ترجمه ذبیح الله منصورى، ص یکم به بعد، انتشارات جاویدان، 1374 هجرى شمسى)
000 (2) (همان، ص 2)
000 (3) (همان، ص 1 پاورقى)
000 (4) (براى آگاهى بیشتر در این باره به کتاب «خدمات متقابل اسلام و ایران» نوشته شهید آیه الله مطهرى مراجعه بکنید.)

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد